ادم انا بين الطفوله والصبى / بقلم محمد البلاط

ادم انا بين الطفوله والصبى / بقلم محمد البلاط

ادم انا بين الطفوله والصبى

وحاجات كتيروذكريات وكركبه

لما اتولدت معرفش ليه كان البكاء

وكانت ايديا مشبكه

معرفش خايف من الجديد ولافيه حاجه ملعبكه

جوه الرحم كان الحنان والحب حالته مسبكه

فى لحظه انطردت منه لمكان على ايدين فيها رجرجه

وسمعت اصوات مبهمه تشبه صريخ فى معركة

وحسيت بيد لينه ضمتنى ضمه حنينه

والحب خد شكله الجديد بيقولوا اسمه الضنا

ويمر يوم ووراه يوم واكبر وتكبر الهموم

واحزن ساعات وساعات هنا

وكانت معانا فى حينا بنت جميله حنينه

ليها شعربيلاعبه الهوى وفي عنيها لامعه

تشبه غزاله بعين كحيله واصابعها شمعه

اوقات تغيب احس بضياع وصراع بين دمعه ودمعه

فضحتنى عينى واشتهرت وبقالى بين الناس سمعه

اللى يقول بتحبها واللى يقولى عشقتها

والحب خد شكل جديد ويمكن فريد مع انها

ما قالتش يوم عن سرها

لكن ساعات كنت بحس منها

فى بعض الحالات انها عايزه تضمنى

وتفرح كتير لما تشوفنى وترجنى

وتسأل كتير روحت لفين ومع مين كنت وسبتنى

منها افتكرة يوم ما اتولدت

وفهمت معنى الصوت ايه والرجرجه ومين شدنى

الحب خد شكل جديد وبقيت فريد بين البشر

بقلب صوفى حبها ويمكن كمان به اتعصر

احب اشوف فيها شكلها ويغوص خيالى فى وصفها

مره فى عنيها وخدها ومره فى شكل صدرها

ومره فى خطاها وهزها

واوقات كثير كنت بفكر اضمها

معرفش ليه ؟؟؟؟

كل اللى حاسه مغنطه بتشدنى ولخبطه

وجوايا شىء بيرجنى لازم وجود الشخبطه

اللوحه يلزمها الخطوط

علشان يكون لها فى الوجود ذكرى جميله مظبطه

وارجع وافكر مين انا ؟؟؟؟؟؟؟؟

انسان فى دنيا ملخبطه

الحب اصبح بالكلام

والطهر بيجيب الذكام

والعهر اصبح السمه

وعلامه بيها كتير سما

واللى امين ملهوش مكان

كده افتكرت ليه البكاء لما اتولدت

معذور يا ادم على البكاء يوم ما انطردت

بقلم محمد البلاط