قصيدة .... ذنوب بريئه // للشاعر هاني آدم

قصيدة .... ذنوب بريئه

طبيعتى كطفله منطويه

خدتنى كتير لأحلامى

عشقت الوحده و النيه

أزوق حلمى بهيامى

صاحبت القطه و الأرنب

و كان قلبى يوماتى يلعب

مع القمره استغمايه

و يكبر حلمى جوايا

لحد ما يوم لقيت نفسى

غريبه فى وسط أوهامى

طبيعتى كطفله مهمومه

بشعر عروسه بتغنى

تقول بابا و تقول أمى

و تمسح ويا ماما البيت

فى عز الفرحه قولت يا ريت

ما كبرت جزمتى البنى

و لا مرايتى قالتلى كلام

ندمت إن الوطن وطنى

و زعلت نفسى م الأحلام

حبيب كداب و ناس وحشه

و غيرهم مش بيتعشى

و ناس صاحيه من الأوجاع

و غيرهم نام

طبيعتى كطفله منكوبه

سلاحى فى المعركه طوبه

و قلب بينتفض ثوره

فى غفلة شعب منهوبه

عريس يا اما يكون راجل

يطبطب ع الوجع مره

و يفهم لغتى فى العاجل

وشارع لو مشيت فيه وحدى

ألقى فى سكته أمانى

حنين تانى لوطن تانى

و تفاصيل تانيه ناسياها

عشان قلبى الصغير شاب

و كره المنسى و الحاصل

منايا الحلم يتحقق

و تكمل وحدة الأوطان

يا بكره زهقت من غيبتك

زهقت مذاكره فى النسيان

يا أيامى اللى شبه الخوف

و عشقى المنطوى بخذلان

منايا يبان

فى فجر ضميرنا مهدى جسور

يكمل فى الأمل غنوه

تعيش فى الغربه و تزوق

طريقنا بنور

هاني آدم